Kim był „generał polskich nadziei”, patron młodzieży polonijnej studiującej w Polsce? Zawodowy żołnierz, uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego, wojny polsko-bolszewickiej, kampanii wrześniowej, aresztowany i uwięziony przez NKWD na początku II wojny.
Tak zwany układ Sikorski-Majski, zawarty pomiędzy rządem polskim a sowieckim, na mocy tzw. amnestii zwalniał z Gułagów i więzień Polaków aresztowanych i siłą deportowanych na wschód podczas wojny. Dawni niewolnicy, chorzy, wygłodzeni, okryci łachmanami pod wodzą Władysława Andersa mieli utworzyć armię walczącą z Niemcami. Dzięki Andersowi i działaniom politycznym polskiego rządu armia nie została podzielona na mniejsze oddziały ani nie pozostała w ZSRR. Na Bliski Wschód ewakuowano nie tylko żołnierzy, ale też ich rodziny, kobiety i dzieci, tym samym ratując życie ponad 100 tysiącom Polaków. Andersa porównywano do biblijnego Mojżesza, wyprowadzającego swój naród z egipskiej niewoli. Armia Polska na Wschodzie wsławiła się później walkami we Włoszech i bitwą o Monte Cassino. Generał zmarł na emigracji i został pochowany na polskim cmentarzu wojennym na Monte Cassino, w kraju pozbawiono go obywatelstwa, opisywano jako zdrajcę, sługusa aliantów, faszystę i „jaśniepana”. W ludowej Polsce pojawił się obraz-powiedzenie o generale, który na białym koniu ma powrócić ze swoją armią do Polski, by przywrócić dawne rządy.
https://artsandculture.google.com/exhibit/LgJyA445wKN0JA?hl=pl
Feliks Konarski (pseudonim artystyczny: Ref–Ren), żołnierz II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie generała Władysława Andersa napisał wiersz oddający mu pośmiertny hołd:
(…) Sieroto, strzępie ludzki, mała kreaturko,
Szkieleciku, pokryty przezroczystą skórką,
Skazany na zagładę w syberyjskiej kniei, –
(…)
Żołnierzu, zagubiony w azjatyckiej zimie,
W odludnych tajgach Komi, w tundrach na Kołymie,
Zniewolony, szkorbutem, próchnicą przeżarty …
Pomódl się dziś za Tego, który dłońmi swemi
Wyprowadził cię wtedy z tej nieludzkiej ziemi